Δεν είμαι βρωμόθηλυκο. Δεν είμαι μια γυναίκα που ψάχνει συγκινήσεις ή παράνομα πάθη. Είμαι η Σία. Μια γυναίκα παντρεμένη, με τρία παιδιά που λατρεύω, έναν άντρα που αγαπώ και ένα σπίτι που έχτισα με αγάπη, φροντίδα και πίστη. Όμως κάτι συνέβη… κάτι που δεν μπορώ να εξηγήσω, ούτε να ελέγξω. Ήταν ένα απλό απόγευμα, όπως τόσα άλλα. Είχα βγάλει τον σκύλο βόλτα στο πάρκο. Και τότε, μέσα από τον ήλιο που έπεφτε, τον είδα. Τον παλιό μου συμμαθητή. Τον πρώτο μου έρωτα. Εκείνον που με είχε κάνει να νιώσω για πρώτη φορά τι σημαίνει να σου κόβεται η ανάσα. Χρόνια είχα να τον δω — και όμως, με ένα βλέμμα, όλα γύρισαν πίσω. Από εκείνη τη μέρα, άρχισε κάτι που δεν το είχα σχεδιάσει. Κάθε βράδυ, χωρίς να το λέμε, βρισκόμαστε εκεί. Εκείνος με το σκυλί του, εγώ με το δικό μου. Μιλάμε, γελάμε, θυμόμαστε, κοιταζόμαστε βαθιά στα μάτια. Δεν υπάρχει τίποτα το “παράνομο”, κι όμως… όλα μέσα μου ουρλιάζουν. Η καρδιά μου χτυπά τόσο δυνατά που νομίζω θα σπάσει. Τον σκέφτομαι όλη μέρα. Δεν μπορώ να συγκεντρωθ...

Ο Τέλης από παιδί ξεχώριζε, όχι για το ύψος του, αλλά για το πόσο κοντός ήταν σε σχέση με τους άλλους. Από το δημοτικό κιόλας, ήταν πάντα «ο πιο μικρός της τάξης». Στο γυμνάσιο και στο λύκειο, τα πράγματα δεν άλλαξαν. Εκείνος είχε ένα πανέμορφο πρόσωπο, γυμνασμένο σώμα, ωραίο στυλ, όμως πάντα άκουγε ψιθύρους από τα κορίτσια: «Κρίμα που είναι τόσο κοντός, έχει τόσο ωραία μάτια...» ή «Αν ο Τέλης ήταν πιο ψηλός, θα τον παντρευόμουν!» Αυτές οι φράσεις, που ίσως για κάποιες κοπέλες να ήταν απλές κουβέντες, για τον Τέλη ήταν μαχαιριές. Χρόνια ολόκληρα τον ακολουθούσε αυτή η αίσθηση ότι «δεν είναι αρκετός». Δεν είχε ποτέ την κοπέλα που πραγματικά του άρεσε. Έδειχνε δυνατός, χαμογελαστός, αλλά μέσα του κουβαλούσε μια βαθιά λύπη και ανασφάλεια που δεν έσβηνε. Τώρα, στα 28 του, η ζωή του έφερε κάτι απρόσμενο. Στον γάμο του ξαδέρφου του γνώρισε μια κοπέλα πανέμορφη, γελαστή, γεμάτη φως. Από τη στιγμή που την είδε, κάτι μέσα του αναστατώθηκε. Εκείνη τον κοίταζε δειλά, του χαμογελούσε, φαινόταν...

Δεν είναι εύκολο να αγαπάς κάποιον που ζει με τη θάλασσα. Ούτε να περιμένεις μέρες, εβδομάδες, μήνες να χτυπήσει το τηλέφωνο και να ακούσεις μια φωνή μέσα από παράσιτα, να σου πει απλώς «είμαι καλά». Η ζωή με έναν ναυτικό είναι γεμάτη αναμονή, αγωνία και σιωπές που μιλούν πιο δυνατά απ’ τα λόγια. Η ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ Όσες γυναίκες έχουν άντρα ναυτικό ξέρουν καλά τι σημαίνει να αγαπάς από μακριά. Να μετράς μέρες, λιμάνια και καιρούς. Να κοιμάσαι μόνη, να μεγαλώνεις παιδιά με τη μνήμη του μπαμπά και όχι με την παρουσία του. Και όμως, κάθε επιστροφή είναι μια μικρή γιορτή, ένα αγκάλιασμα που σβήνει – έστω και προσωρινά – τη μοναξιά των ημερών. ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ Δεν είναι λίγες οι φορές που η απόσταση φθείρει τη σχέση. Όταν ο ένας λείπει πολύ και ο άλλος μένει πίσω να κρατάει το σπίτι, τη ρουτίνα, τα παιδιά, την καθημερινότητα. Οι ρόλοι μπερδεύονται, η επικοινωνία χάνεται, και πολλές αγάπες πνίγονται μέσα στα μίλια που τους χωρίζουν. ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΝΑΥΤΙΚΩΝ Τα παιδιά των ν...

Η ΣΧΕΣΗ ΩΣ ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΣΟΥ Ο φόβος της δέσμευσης δεν είναι απλώς μια άρνηση απέναντι στις σχέσεις, αλλά συχνά ένας τρόπος αυτοπροστασίας. Πίσω από τη φράση «δεν θέλω σχέση» μπορεί να κρύβεται η αγωνία μήπως πληγωθούμε, χαθούμε μέσα στον άλλον ή χάσουμε την ελευθερία μας. Μια σχέση είναι σαν καθρέφτης που μας φέρνει αντιμέτωπους με τις ανασφάλειες και τις αδυναμίες μας — κι αυτό δεν είναι πάντα εύκολο. Η ΡΙΖΑ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ Πολλοί άνθρωποι που δυσκολεύονται να δεσμευτούν έχουν βιώσει στο παρελθόν απόρριψη, προδοσία ή σχέσεις που τους απογοήτευσαν. Άλλοι έχουν μάθει να είναι αυτάρκεις και φοβούνται πως μια νέα σύνδεση θα διαταράξει την ισορροπία τους. Ο φόβος δεν αφορά τη σχέση την ίδια, αλλά την πιθανότητα να ξαναπονέσουμε. ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΗΣ Όταν κάποιος φοβάται τη δέσμευση, τείνει να διατηρεί αποστάσεις: αποφεύγει τη βαθύτερη επικοινωνία, κρατά συναισθήματα «με φρένο» ή φεύγει όταν τα πράγματα γίνονται πιο σοβαρά. Το «δεν θέλω σχέση» συχνά σημαίνει «δεν θέλω να ρισκάρ...

Η 28η Οκτωβρίου είναι μία από τις σημαντικότερες εθνικές επετείους της Ελλάδας, ημέρα μνήμης, υπερηφάνειας και εθνικής ενότητας. Δεν είναι απλώς μια αργία ή μια ευκαιρία για παρέλαση, αλλά μια βαθιά υπενθύμιση του θάρρους και της ελευθερίας. ΤΟ «ΟΧΙ» ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΥΜΒΟΛΟ Τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940, ο Ιταλός πρέσβης Εμανουέλε Γκράτσι επισκέφθηκε τον Έλληνα πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά ζητώντας του να επιτρέψει στα ιταλικά στρατεύματα να περάσουν ανενόχλητα από την Ελλάδα. Η απάντηση του Μεταξά ήταν ένα ξεκάθαρο «ΟΧΙ», που σηματοδότησε την είσοδο της χώρας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΕΝΟΣ ΜΙΚΡΟΥ ΛΑΟΥ Λίγες ώρες μετά, οι ιταλικές δυνάμεις επιτέθηκαν από τα ελληνοαλβανικά σύνορα. Ο ελληνικός λαός όμως, στρατιώτες και πολίτες, ενωμένοι, πολέμησαν με αυταπάρνηση στα βουνά της Πίνδου. Η αντίσταση των Ελλήνων αποτέλεσε παγκόσμιο σύμβολο ηρωισμού και ελευθερίας, εμπνέοντας και άλλους λαούς που αγωνίζονταν κατά του φασισμού. ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ ΣΗΜΕΡΑ Η 28η Οκτωβρίου δεν ...

Σε μια εποχή που η αυτοδιάθεση του σώματος παίρνει τη θέση που της αξίζει, όλο και περισσότερες γυναίκες επιλέγουν να μην ξυρίζονται — και αυτή η επιλογή δεν είναι αμέλεια ή πρόκληση, αλλά δήλωση ελευθερίας. Η αποδοχή ή η απόρριψη αυτής της στάσης αποκαλύπτει πολλά για τον τρόπο που ένας άντρας αντιλαμβάνεται τον σεβασμό, τη θηλυκότητα και την ισότητα. ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΗΣ, ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΗΣ Η απόφαση μιας γυναίκας να αφήσει το σώμα της φυσικό, χωρίς ξύρισμα, είναι μια πράξη προσωπικής αυτονομίας. Δεν ζητά έγκριση ούτε συγκατάθεση. Αν ένας άντρας νιώθει άβολα, ίσως πρέπει να αναρωτηθεί γιατί θεωρεί ότι το γυναικείο σώμα πρέπει να συμμορφώνεται σε κοινωνικά πρότυπα για να του αρέσει. ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΤΩΝ ΠΡΟΤΥΠΩΝ Εδώ και δεκαετίες, τα media και η βιομηχανία ομορφιάς έχουν πείσει ότι η γυναίκα «πρέπει» να είναι λεία, άτριχη και πάντα περιποιημένη. Όμως, αυτά τα πρότυπα δεν είναι φυσικά — είναι κοινωνικά. Και μια γυναίκα που τα αμφισβητεί, δεν απορρίπτει την καθαριότητα ή την αισθητική, αλλά την υποχρέω...

Το φλερτ είναι μια τέχνη — όχι κάτι που απλώς “σου βγαίνει”. Είναι ο συνδυασμός αυτοπεποίθησης, επικοινωνίας και σωστής ενέργειας. Αν λοιπόν κάθε φορά που προσπαθείς να φλερτάρεις νιώθεις αμήχανα, ήρθε η ώρα να δεις τι χρειάζεται να δουλέψεις για να γίνεις… μάστερ της γοητείας. 1. Η ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΝ Αν δεν πιστεύεις εσύ στον εαυτό σου, δεν θα το κάνει κανείς άλλος. Η αυτοπεποίθηση δεν είναι έπαρση· είναι η ήρεμη σιγουριά που σε κάνει να λάμπεις χωρίς να προσπαθείς. Μάθε να αγαπάς τα δυνατά σου σημεία και να αγκαλιάζεις τα “ψεγάδια” σου. Αυτή η αυθεντικότητα είναι που τραβάει τα βλέμματα. 2. ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΟΠΛΟ ΣΟΥ Ένα ειλικρινές χαμόγελο είναι πιο δυνατό από χίλιες λέξεις. Δείχνει θετικότητα, προσελκύει και σπάει τον πάγο. Χαμογέλα χωρίς φόβο — δεν υπάρχει τίποτα πιο ελκυστικό από έναν άνθρωπο που δείχνει ότι απολαμβάνει τη στιγμή. 3. ΦΛΕΡΤ ΜΕ… ΧΙΟΥΜΟΡ Το φλερτ είναι παιχνίδι, όχι ανάκριση! Αντιμετώπισέ το με ελαφρότητα, έξυπνες ατάκες και παιχνιδιάρικη διά...

Η πιο συχνή απορία μετά τα πρώτα ραντεβού είναι αν «υπάρχει χημεία». Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει μαγικός αριθμός, όμως υπάρχουν σημάδια που αποκαλύπτουν αν το πάθος μπορεί να γίνει σχέση με προοπτική. Στο πρώτο ραντεβού , η ενέργεια παίζει τον μεγαλύτερο ρόλο. Ο τρόπος που γελάτε, το βλέμμα, το πώς κυλάει η συζήτηση χωρίς πίεση — όλα αυτά είναι οι πρώτες ενδείξεις συμβατότητας. Αν νιώσεις άνετα, χωρίς να χρειάζεται να «προσπαθήσεις», είναι καλό σημάδι. Στο δεύτερο και τρίτο ραντεβού , αρχίζεις να βλέπεις πιο καθαρά τη συμπεριφορά του άλλου. Πώς σε αντιμετωπίζει; Ενδιαφέρεται να σε γνωρίσει πραγματικά; Θυμάται όσα του είπες; Δείχνει συνέπεια και ειλικρίνεια; Αυτές οι λεπτομέρειες δείχνουν αν πρόκειται για κάτι ουσιαστικό ή απλώς για μια προσωρινή έλξη. Γύρω στο τέταρτο με πέμπτο ραντεβού , οι μάσκες πέφτουν. Εδώ φαίνεται αν υπάρχει πραγματική σύνδεση, κοινές αξίες, επικοινωνία και αμοιβαίος σεβασμός. Αν νιώθεις πως μπορείς να είσαι ο εαυτός σου και όχι μια «εκδοχή» για να αρέσει...

Ο έρωτας και η καψούρα μοιάζουν σαν δίδυμες ψυχές – μόνο που η μία γεννήθηκε με καρδιά κι η άλλη με φωτιά. Ο έρωτας είναι το γλυκό ρίγος της αγάπης, εκείνη η ήρεμη δύναμη που σε ανεβάζει ψηλά χωρίς να σε καίει. Είναι αμοιβαίος, έχει διάρκεια, ωριμότητα και σε κάνει να θες να γίνεις καλύτερος άνθρωπος. Η καψούρα, από την άλλη, είναι πυρετός. Καίει, τυφλώνει, παρασύρει. Δεν ακούει λογική, δε γνωρίζει μέτρο, και συχνά αφήνει πίσω της στάχτες. Είναι εκείνη η μανία που σε κρατά ξάγρυπνο, που σε κάνει να θες να ζήσεις τα πάντα τώρα, γιατί αύριο ίσως να είναι αργά. Αν ο έρωτας είναι «πάθηση», τότε είναι από τις πιο ευγενικές που μπορεί να βιώσει η ψυχή. Αν όμως η καψούρα είναι «αρρώστια», τότε είναι η πιο γλυκιά μορφή τρέλας — επικίνδυνη, αλλά αληθινή. Κι ίσως τελικά η απάντηση να είναι απλή: ο έρωτας σε γιατρεύει, η καψούρα σε μαθαίνει. Και οι δύο αφήνουν σημάδια που δεν ξεθωριάζουν ποτέ.

Αν η ζωή σου γινόταν σενάριο, ποιος τίτλος θα ταίριαζε πιο πολύ στην ψυχή σου; Μια ρομαντική κομεντί, ένα δράμα με ανατροπές ή μια ταινία που μιλά για δύναμη και επανεκκίνηση; Κάθε άνθρωπος έχει τη δική του «ταινία ζωής» – γεμάτη σκηνές γέλιου, δακρύων, πτώσεων και αναστάσεων. Για μένα, ο τίτλος θα ήταν «Η Λίζα κι όλοι οι άλλοι» με την υπέροχη Κατερίνα Μουτσάτσου. Μια ταινία που μιλά για το να είσαι διαφορετικός, αληθινός, και να παλεύεις να βρεις τη θέση σου σ’ έναν κόσμο που συχνά δεν καταλαβαίνει την ευαισθησία σου. Μια ιστορία για την αναζήτηση του εαυτού μέσα στον θόρυβο των «άλλων». Εμπεριέχει ιστορία αγάπης που μέχρι να βρει τον έρωτα της ζωής της περνάει από σαράντα κύματα... εντέλει τον βρίσκει και ηρεμεί η ψυχή της. Εσύ; Αν η ζωή σου ήταν ταινία… ποια ταινία θα ήταν; 

Πόσες φορές ένιωσες ότι έδινες τα πάντα; Μήνυμα, ενδιαφέρον, αγάπη, προσπάθεια — κι εκείνος απλώς… “έβλεπε” χωρίς να ανταποδίδει; Κάποια στιγμή κουράστηκες. Δεν είχες πια τη δύναμη να κυνηγάς κάποιον που δεν ήξερε τι ήθελε. Και τότε, συνέβη το απίστευτο: άρχισε να σε ψάχνει. Η ενέργεια αλλάζει όταν σταματάς να πιέζεις. Όταν αποσύρεις τη δύναμή σου από κάτι, το σύμπαν το νιώθει. Δεν είναι μαγεία — είναι ισορροπία. Όταν δείχνεις ότι δεν εξαρτάσαι από κανέναν, ξαφνικά γίνεσαι… ενδιαφέρουσα. Ο άλλος αρχίζει να απορεί πώς γίνεται να μην είσαι πια εκεί που σε είχε συνηθίσει. Και τότε, τρέχει. Γιατί το παιχνίδι του ελέγχου έχει χαθεί. Γιατί συνειδητοποιεί τι έχασε. Όμως εσύ πια δεν είσαι ίδια. Έχεις καταλάβει πως η αξία σου δεν μετριέται από το πόσο σε θέλει κάποιος, αλλά από το πόσο σέβεσαι εσύ τον εαυτό σου. Και κάπως έτσι, ο ρόλος αλλάζει. Όχι γιατί θες να πάρεις εκδίκηση, αλλά γιατί έμαθες να αγαπάς τον εαυτό σου περισσότερο απ’ ό,τι εκείνον.

Υπάρχουν “φίλοι” που εξαφανίζονται για μήνες, ίσως και χρόνια, και ξαφνικά θυμούνται την ύπαρξή σου… όταν κάτι χρειάζονται. Ένα τηλέφωνο, ένα μήνυμα, μια δικαιολογία του τύπου “εσύ μόνο μπορείς να με βοηθήσεις” — κι έτσι η φιλία περιορίζεται στη λέξη εξυπηρέτηση. Αυτού του είδους οι σχέσεις δεν βασίζονται σε ενδιαφέρον, αλλά σε συμφέρον. Είναι σχέσεις που σε στραγγίζουν, γιατί σε κάνουν να νιώθεις πως αξίζεις μόνο όταν προσφέρεις. Κι όσο περισσότερο δίνεις, τόσο πιο δεδομένος γίνεσαι. Η αλήθεια είναι πως δεν χρειάζεται να θυμώσεις — απλώς να παρατηρήσεις. Οι αληθινοί φίλοι δεν σε ψάχνουν μόνο όταν έχουν ανάγκη· σε θυμούνται και στις χαρές, στις μικρές στιγμές, χωρίς να περιμένουν αντάλλαγμα. Μάθε να ξεχωρίζεις. Κράτα αυτούς που σε νοιάζονται ουσιαστικά και βάλε όρια στους υπόλοιπους. Γιατί η φιλία δεν είναι “χάρη” — είναι αμοιβαίο δόσιμο ψυχής.

Πόσες φορές έχεις πιάσει τον εαυτό σου να μιλάει με πάθος, να θέλεις να μοιραστείς κάτι ουσιαστικό, κι εκείνος απλά... να κοιτάζει την οθόνη του; Το κινητό έχει γίνει η προέκταση του χεριού και, δυστυχώς, πολλές φορές αντικαθιστά την ουσιαστική επικοινωνία στις σχέσεις. Όμως, πριν θυμώσεις, έχεις σκεφτεί μήπως κι εσύ συμβάλλεις – χωρίς να το καταλαβαίνεις – σε αυτή την απόσταση; Η αλήθεια είναι πως όταν η συζήτηση δεν έχει ενδιαφέρον, όταν επαναλαμβάνεις συνεχώς τα ίδια ή όταν υπάρχει γκρίνια και πίεση, ο άλλος… αποσυνδέεται. Το κινητό τότε γίνεται “καταφύγιο”. Μερικές φορές, η αδιαφορία δεν είναι έλλειψη αγάπης αλλά τρόπος άμυνας. Δοκίμασε κάτι διαφορετικό: κοίτα τον στα μάτια, μίλησέ του ήρεμα, πες κάτι που θα τον κεντρίσει. Δημιούργησε ξανά το ενδιαφέρον, όχι με παράπονα, αλλά με επικοινωνία που έχει ουσία και συναίσθημα. Γιατί, τελικά, δεν είναι πάντα το κινητό το πρόβλημα. Είναι η απόσταση που δημιουργείται όταν ξεχνάμε να “συνδεθούμε” πραγματικά. 

Η τοξικότητα δεν είναι πάντα αποτέλεσμα κακίας ή πρόθεσης. Πολλές φορές, οι γονείς –με τον φόβο, την ανησυχία ή την υπερπροστασία τους– μπορούν άθελά τους να πληγώσουν τα παιδιά τους. Η πρόθεση είναι καλή, το αποτέλεσμα όμως μπορεί να γίνει βαριά σκιά στην ψυχή ενός παιδιού. Όταν ένας γονιός ασκεί υπερβολικό έλεγχο, επιβάλλει τις δικές του προσδοκίες, ή κάνει το παιδί να αισθάνεται ενοχές για τις επιλογές του, δημιουργεί ένα περιβάλλον πίεσης και εσωτερικής ανασφάλειας. Δεν το κάνει επειδή δεν αγαπά — το κάνει γιατί φοβάται. Φοβάται μήπως το παιδί πληγωθεί, αποτύχει ή χάσει τον δρόμο του. Η αγάπη όμως χρειάζεται χώρο για να αναπνεύσει. Ένα παιδί χρειάζεται ελευθερία, αποδοχή και εμπιστοσύνη για να χτίσει τη δική του ταυτότητα. Οι γονείς που μαθαίνουν να ακούν περισσότερο και να καθοδηγούν λιγότερο, δημιουργούν σχέσεις βασισμένες στη δύναμη και στην αληθινή αγάπη. Η τοξικότητα, λοιπόν, δεν είναι πάντα εσκεμμένη. Είναι συχνά το αποτέλεσμα μιας αγάπης που δεν έμαθε να αφήνει ελεύθερη ...

Ναι, στο είπε χαλαρά, ίσως και με ένα ύφος “μην το πάρεις στραβά”. Έχει ήδη κανονίσει εκδρομή με τους κολλητούς του για τις γιορτές. Κι εσύ μένεις για λίγο να σκέφτεσαι… δηλαδή εγώ; Μη βιαστείς να θυμώσεις. Μπορεί να είναι απλώς κάτι που είχε προγραμματίσει καιρό, ή μια ανάγκη του να περάσει λίγες ξέγνοιαστες μέρες με φίλους. Όμως το θέμα δεν είναι εκεί — είναι πώς θα το χειριστείς εσύ . Γιατί ξέρεις τι δείχνει ωριμότητα; Να μην κάνεις σκηνή, να μην προσκολληθείς, αλλά να του δείξεις ότι και εσύ έχεις τη δική σου ζωή. Ότι μπορείς να περάσεις υπέροχα, ακόμα κι όταν δεν είστε μαζί. Κάνε, λοιπόν, τα δικά σου σχέδια! Κλείσε μια μικρή απόδραση με τις φίλες σου, οργάνωσε ένα cozy βράδυ με κρασί και γέλια, ή απλώς φρόντισε να ζήσεις τη μαγεία των Χριστουγέννων με τον δικό σου τρόπο . Γιατί τελικά, η αυτοπεποίθηση και η ανεξαρτησία είναι το πιο σέξι πράγμα που μπορείς να φορέσεις κάτω από τα γιορτινά φώτα. 

Ο έρωτας… εκείνο το συναίσθημα που σε κάνει να πετάς στα σύννεφα και την ίδια στιγμή να βυθίζεσαι στα πιο βαθιά νερά της ψυχής σου. Είναι δύναμη, είναι πάθος, είναι παράνοια. Όταν αγαπάς, δεν υπολογίζεις λογική, απόσταση ή δυσκολία. Όμως, μέχρι πού θα έφτανες για έναν έρωτα; Κάποιοι θα πουν πως για τον αληθινό έρωτα αξίζει να τα δώσεις όλα· να ρισκάρεις, να χάσεις, να πονέσεις. Άλλοι θα υποστηρίξουν ότι η αυτοθυσία έχει όρια, γιατί κανείς δεν πρέπει να χάνεται μέσα σε έναν άλλον άνθρωπο. Η αλήθεια ίσως βρίσκεται κάπου στη μέση. Ο έρωτας θέλει κόπο, πίστη και ψυχή, αλλά όχι απώλεια του εαυτού σου. Να παλεύεις, ναι· να υποφέρεις λίγο, ίσως· να ξεχνάς ποιος είσαι, ποτέ. Ο έρωτας που αξίζει σε σέβεται, σε ανεβάζει και σε εξελίσσει. Αν σε μικραίνει, τότε δεν είναι αγάπη, είναι εξάρτηση. Τελικά, μέχρι πού θα έφτανες; Τι προτείνω εγώ; Μέχρι... όσο χρειάζεται για να μη χαθείς μέσα του, αλλά να βρεις τον εαυτό σου μέσα από αυτόν. Γιατί ο αληθινός έρωτας δεν σε κάνει να υποκύπτεις… σε κάνει ...

Η ΦΙΛΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΑ Ακόμα και οι πιο στενές φιλίες δεν είναι απρόσβλητες από ανθρώπινες αδυναμίες. Ζήλια, παρεξηγήσεις, πίεση από τρίτους ή μια κακή στιγμή μπορούν να οδηγήσουν την καλύτερη σου φίλη σε ένα σχόλιο πίσω από την πλάτη σου. Δεν σημαίνει απαραίτητα ότι δεν σε αγαπάει, αλλά ότι παραμένει κι εκείνη άνθρωπος. ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ Πολλές φορές αυτά τα σχόλια πηγάζουν από ανασφάλειες, ανάγκη αποδοχής από άλλους ή ακόμη και από ένα στιγμιαίο θυμό. Δεν είναι πάντα κακία ή προδοσία· μπορεί να είναι ένας κακός τρόπος να εκτονωθεί μια ένταση που δεν εκφράστηκε ανοιχτά. Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ Αν μάθεις ή νιώσεις ότι συνέβη κάτι τέτοιο, η ανοιχτή και ειλικρινής συζήτηση είναι η καλύτερη λύση. Ρώτα με ηρεμία, χωρίς κατηγόριες, και προσπάθησε να ακούσεις και τη δική της πλευρά. Συχνά αυτό οδηγεί σε βαθύτερη κατανόηση και ενίσχυση της σχέσης. Η ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ ΚΑΙ Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΩΝ Το να αποδεχτείς ότι κανείς δεν είναι τέλειος είναι ένα βήμα προς την ωριμότητα ...

Ο Πέτρος ήταν ένας απλός, καθημερινός άνθρωπος. Δούλευε σκληρά, αγαπούσε την οικογένειά του και πάντα προσπαθούσε να διδάξει στο γιο του πως η καλοσύνη και η ειλικρίνεια είναι πιο σημαντικά από κάθε τίτλο ή χρήμα. Όμως, βαθιά μέσα του ήξερε εδώ και καιρό πως ο γιος του έκρυβε κάτι. Δεν ήταν φόβος, ούτε ντροπή· ήταν απλώς η ανάγκη του να γίνει αποδεκτός όπως πραγματικά είναι. Μια μέρα, χωρίς πολλές κουβέντες, ο Πέτρος άφησε πάνω στο γραφείο του παιδιού του ένα γράμμα. Δεν έγραφε πολλά, μόνο: «Γιε μου, δεν χρειάζεται να μου πεις τίποτα. Ξέρω, και σε αγαπώ όπως είσαι. Ο κόσμος ίσως να μη σε καταλάβει πάντα, αλλά εγώ θα είμαι πάντα εδώ. Γιατί η αγάπη του πατέρα δεν έχει προϋποθέσεις.» Ο γιος του διάβασε τα λόγια αυτά και έκλαψε. Όχι από λύπη, αλλά από ανακούφιση. Γιατί καμία αποδοχή δεν είναι πιο βαθιά από εκείνη που έρχεται από τον άνθρωπο που σε μεγάλωσε, σε πίστεψε και σε αγάπησε χωρίς «αν». ΤΟ ΔΙΔΑΓΜΑ: Η πραγματική αγάπη δεν χρειάζεται εξηγήσεις. Δεν ψάχνει να αλλάξει, ούτε να καταλάβε...

Οι γάτες, όσο χαριτωμένες κι αν είναι, μπορούν κάποιες φορές να μεταμορφωθούν σε μικρές… τίγρεις! Η επιθετική ή “εκδικητική” συμπεριφορά τους συχνά δεν είναι αποτέλεσμα κακίας, αλλά αντίδραση σε στρες, φόβο ή παρεξήγηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς. ΟΙ ΒΑΣΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΜΙΑ ΓΑΤΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ Φόβος ή απειλή: Αν μια γάτα νιώθει παγιδευμένη, χωρίς δυνατότητα διαφυγής, επιτίθεται για να προστατευτεί. Αλλαγές στο περιβάλλον: Μετακομίσεις, νέοι άνθρωποι, μωρά ή άλλα ζώα στο σπίτι μπορούν να προκαλέσουν έντονο στρες. Έλλειψη κοινωνικοποίησης: Γάτες που δεν έχουν συνηθίσει την ανθρώπινη επαφή από μικρές, δυσκολεύονται να εμπιστευτούν. Πόνος ή ασθένεια: Μια γάτα που πονά μπορεί να δαγκώσει ή να γρατσουνίσει για να δείξει ενόχληση. Ζήλια και κατοχή: Αν νιώσει ότι “χάνει” την προσοχή του αφεντικού, μπορεί να αντιδράσει με επιθετικότητα. Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ “ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΗΣ” ΓΑΤΑΣ Αν και πολλοί λένε πως οι γάτες “κρατούν μούτρα” ή “εκδικούνται”, στην πραγματικότητα δεν έχουν αυτή τη νοητι...

Αγαπάς πολύ τον εαυτό σου; Αν κάνεις όλα αυτά τα παρακάτω τότε ΝΑΙ ΑΓΑΛΑΣ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΕΑΥΤΌ ΣΟΥ! ΦΡΟΝΤΙΖΕΙΣ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΣΟΥ Η αγάπη προς τον εαυτό ξεκινά από τη σωματική φροντίδα. Αν τρέφεσαι σωστά, ξεκουράζεσαι επαρκώς, πίνεις αρκετό νερό και κάνεις τακτική άσκηση, δείχνεις ότι εκτιμάς και προστατεύεις το σώμα σου. ΒΑΖΕΙΣ ΟΡΙΑ ΣΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ Η ικανότητα να λες «όχι» και να προστατεύεις την προσωπική σου ενέργεια είναι σημάδι αυτοσεβασμού. Όταν δεν αφήνεις τους άλλους να σε εκμεταλλευτούν ή να σε εξαντλήσουν, τιμάς τις ανάγκες και τα όριά σου. ΦΡΟΝΤΙΖΕΙΣ ΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΣΟΥ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ Η αυτοαγάπη φαίνεται και στη φροντίδα της ψυχής. Η ενασχόληση με χόμπι, η χαλάρωση, η θετική σκέψη και η αποδοχή των συναισθημάτων σου ενισχύουν την ψυχική σου υγεία. ΕΠΕΝΔΥΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΣΟΥ Όταν επενδύεις χρόνο και ενέργεια για να μάθεις, να εξελιχθείς και να θέτεις στόχους για το μέλλον, δείχνεις ότι πιστεύεις στον εαυτό σου και στις δυνατότητές σου. ΑΠΟΔΕΧΕΣΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Η μεγαλύτερη απόδ...