ΠΑΙΔΙ ΧΩΡΙΣΜΕΝΩΝ ΓΟΝΙΩΝ: ΣΕ ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΙΑΦΕΡΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ;

 

Ένα παιδί χωρισμένων γονιών δεν είναι "λιγότερο" από τα υπόλοιπα, αλλά σίγουρα διαφέρει. Η διαφορά δεν έγκειται στο αν έχει δύο γονείς στο ίδιο σπίτι, αλλά στο πώς έχει μάθει να προσαρμόζεται, να διαχειρίζεται συναισθήματα και να ωριμάζει νωρίτερα από τους συνομηλίκους του.

Συχνά, αυτά τα παιδιά γίνονται πιο ευαίσθητα στις αλλαγές και πιο ικανά να εντοπίζουν εντάσεις ή ψυχικά φορτία γύρω τους. Μαθαίνουν νωρίς να διαβάζουν πρόσωπα και διαθέσεις, καθώς πολλές φορές πρέπει να "μοιράζονται" τον χρόνο και την προσοχή των γονιών τους. Αυτό, τους χαρίζει ένα συναισθηματικό βάθος που τα άλλα παιδιά ίσως αποκτούν αργότερα.

Παράλληλα, αναπτύσσουν γρήγορα δεξιότητες ανεξαρτησίας. Μαθαίνουν να ετοιμάζουν τη βαλίτσα τους για το σπίτι του μπαμπά ή της μαμάς, να λειτουργούν σε δύο περιβάλλοντα και να αποκτούν ευελιξία. Αυτό τους καθιστά συχνά πιο ώριμους και υπεύθυνους από μικρή ηλικία.

Όμως, ταυτόχρονα μπορεί να κουβαλούν ανασφάλειες. Να νιώθουν ότι πρέπει να "διαλέξουν" ή να φροντίσουν να μην στενοχωρήσουν κανέναν. Να φοβούνται την απόρριψη ή να έχουν ερωτήματα για την έννοια της αγάπης και της σταθερότητας.

Το παιδί χωρισμένων γονιών διαφέρει γιατί έχει ζήσει νωρίτερα την απώλεια της οικογενειακής ενότητας. Αλλά αυτό δεν είναι ούτε αδυναμία, ούτε κατάρα. Με αγάπη, ειλικρίνεια και στήριξη από το περιβάλλον του, μπορεί να μετατρέψει αυτή τη διαφορά σε μια σπουδαία δύναμη ζωής.