ΓΙΑΤΙ ΠΑΝΤΑ ΟΤΑΝ ΛΕΜΕ «ΘΑ ΒΓΩ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΑΦΕ»… ΚΑΤΑΛΗΓΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ ΜΕΤΑ ΤΙΣ 2 ΤΑ ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ;

 

Όλοι το έχουμε πει. Και όλοι έχουμε πει ψέματα. 

Η φράση «θα βγω για έναν καφέ» είναι ίσως το πιο υποκριτικό πράγμα που μπορεί να ξεστομίσει ο σύγχρονος Έλληνας. Ακολουθείται από μια σειρά γεγονότων που κανείς δεν ελέγχει, αλλά όλοι αποδέχονται.

Ας δούμε λοιπόν πώς εξελίσσεται το μεγαλύτερο οργανωμένο ψέμα της κοινωνικής μας ζωής.

1. Η ΑΘΩΑ ΕΚΚΙΝΗΣΗ

Ξεκινάς κατά τις 6-7 το απόγευμα. Λες:
«Θα πιούμε έναν καφέ, θα τα πούμε λίγο, να ξεσκάσουμε».
Είσαι ήρεμος/η. Νιώθεις έλεγχος. Έχεις πει και στη μάνα σου «μην ανησυχείς, σε λίγο γυρίζω». ΧΑΧΑΧΑ.

2. Ο ΚΑΦΕΣ ΠΟΥ ΚΡΑΤΑΕΙ 2,5 ΩΡΕΣ

Το φραπεδάκι ή το φρεντάκι έχει γίνει πλέον παγωμένο γλυκός με μια φέτα lemon drama. Η ώρα είναι 9. Δεν έχεις παραγγείλει καν κάτι άλλο, αλλά έχεις πει ήδη:
«Να το κλείσουμε σιγά σιγά… ή να πάμε κάπου για μια μπίρα;»
Ναι. Ξεκίνησε.

3. ΤΟ ΣΠΟΝΤΟΜΠΥΡΑΚΙ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΠΙΣΗΜΟ ΠΟΤΟ

Κάπου εδώ έχουν έρθει άλλοι δύο φίλοι «τυχαία», μπαίνετε όλοι στο mood, και ξαφνικά παίζει μουσική, γίνεται πρόποση, γελάς δυνατά, τσεκάρεις το κινητό...
Η ώρα είναι 11:38 μ.μ.
Δεν ξέρεις πώς. Αλλά είσαι μέσα στο κόλπο πλέον. Δεν υπάρχει γυρισμός.

4. ΟΙ "ΜΟΝΟ 10 ΛΕΠΤΑ ΑΚΟΜΑ" ΠΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΩΡΕΣ

«Πάμε για ένα τελευταίο στο Χ», λέει κάποιος. Όλοι κοιτιέστε. Δεν θέλετε να το προτείνετε, αλλά ούτε και να φύγετε.
Οπότε καταλήγετε όλοι με ποτό στο χέρι, κάπου που δεν είχατε καν στο πλάνο, να μιλάτε για τις υπαρξιακές σας ανησυχίες, την πρώην σας, ή για το ποιο είναι το καλύτερο σουβλάκι της πόλης.

5. Η ΙΕΡΗ ΤΕΛΕΤΗ ΤΟΥ ΣΟΥΒΛΑΚΙΟΥ

Πριν γυρίσετε σπίτι, κάνετε τη μόνη σωστή στάση: το σουβλατζίδικο. Ένα σουβλάκι “για το δρόμο” είναι απαραίτητο για ισορροπία μετά από όλα αυτά που ήπιες και είπες.

6. Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ (ΜΕ 7 MISSED CALLS ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΜΑ)

Είναι 2:17 π.μ.
Έχεις γυρίσει, μυρίζεις σαν φραπέ-μπύρα-τσιγαρίλα-τζατζίκι και λες το κλασικό:
«Εντάξει, από αύριο σοβαρεύομαι».
(χαχαχαχαχαχα)

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ;

Η φράση «θα βγω για έναν καφέ» είναι σαν να λες:
«Θα ανοίξω μια πόρτα στο χάος, και βλέπουμε».
Και ειλικρινά; Αυτό το μικρό χάος είναι που κάνει τη ζωή ωραία.

Οπότε... πάμε για έναν καφέ;