ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΝ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ; ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΩ ΝΑ ΜΠΩ ΣΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥΣ…

Θα γράψω αυτό το άρθρο υποθέτοντας για ποιους λόγους αυτοί οι άνθρωποι επιλέγουν να ταξιδεύουν μόνοι.

Όσοι επιλέγουν το solo travel δεν το κάνουν επειδή δεν έχουν παρέα το κάνουν επειδή θέλουν να ακούσουν τον εαυτό τους χωρίς “θορύβους”. Η ελευθερία του να διαλέγεις πού θα πας, πόσο θα μείνεις, τι θα δεις και πότε θα γυρίσεις, είναι για εκείνους κάτι πιο πολύτιμο από το τέλειο ταξιδιωτικό πρόγραμμα με φίλους.

Ο ΦΟΒΟΣ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΥΝΑΜΗ

Ναι, πιστεύω ότι φοβούνται κι αυτοί, όπως εγώ. Αλλά δεν αφήνουν τον φόβο να τους καθορίσει. Αντίθετα, τον κάνουν εργαλείο. Κάθε φορά που ανεβαίνουν σε ένα αεροπλάνο μόνοι τους, αποδεικνύουν στον εαυτό τους ότι μπορούν. Ο φόβος μετατρέπεται σε αυτοπεποίθηση – και αυτό είναι σχεδόν εθιστικό.

ΟΙ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΤΡΟΠΟ ΣΚΕΨΗΣ

Όταν ταξιδεύεις μόνος, αναγκάζεσαι να ανοιχτείς. Μιλάς με άγνωστους, συνεργάζεσαι, γνωρίζεις ανθρώπους που στην καθημερινότητά σου δεν θα πλησίαζες ποτέ. Το solo ταξίδι κάνει τον άνθρωπο πιο ανοιχτόμυαλο, πιο κοινωνικό – και συχνά πιο σοφό.

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ

Οι solo travelers δεν τρέχουν να ξεφύγουν· επιστρέφουν σε κάτι που είχαν ξεχάσει: τον εαυτό τους. Στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, στο τρένο ή σε μια ξένη παραλία, ξαφνικά ακούνε καθαρά τι θέλουν, τι χρειάζονται, τι τους λείπει. Είναι ένα είδος προσωπικής “ψυχοθεραπείας” χωρίς ραντεβού.

ΤΕΛΙΚΑ, ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ;

Κατά την ταπεινή μου άποψη το κάνουν γιατί νιώθουν ζωντανοί. Γιατί αναπνέουν βαθύτερα. Γιατί όταν ανοίγει η πόρτα του αεροπλάνου σε έναν νέο προορισμό, είναι σαν να ανοίγει και μια πόρτα μέσα τους. Το solo ταξίδι δεν είναι τάση – είναι τρόπος ύπαρξης για αυτούς του ανθρώπους και μπράβο του. Εγώ πάντως δεν θα το έκανα.