Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΛΑΡΙΝΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑΛΗΓΟΥΝ ΣΕ ΑΞΕΧΑΣΤΑ ΓΛΕΝΤΙΑ

Το κλαρίνο, το χαρακτηριστικό πνευστό όργανο της ελληνικής δημοτικής μουσικής, κουβαλάει μια μακρά και πλούσια ιστορία. Αν και οι ρίζες του ανάγονται σε οργανολογικές εξελίξεις της Κεντρικής Ευρώπης τον 18ο αιώνα, στην Ελλάδα βρήκε τη δική του μοναδική ταυτότητα. Από τα μέσα του 19ου αιώνα έγινε αναπόσπαστο κομμάτι των ηπειρώτικων και στερεοελλαδίτικων ήχων, εκφράζοντας με τη βαθιά και μελωδική φωνή του τον πόνο, τη χαρά και τη νοσταλγία των ανθρώπων.

Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΠΑΝΗΓΥΡΙΟΥ
Στα παραδοσιακά πανηγύρια, το κλαρίνο δεν είναι απλώς μουσική συνοδεία – είναι η ψυχή της γιορτής. Με τους αργούς, συγκινητικούς σκοπούς στα πρώτα βήματα και τα γρήγορα, ξεσηκωτικά τσάμικα και συρτά στη συνέχεια, οδηγεί το πλήθος από τη συγκίνηση στον ενθουσιασμό.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΣΤΟ ΑΞΕΧΑΣΤΟ ΓΛΕΝΤΙ
Τα πανηγύρια, συχνά συνδεδεμένα με θρησκευτικές εορτές και τοπικά έθιμα, ξεκινούν με σεβασμό και κατάνυξη, αλλά καταλήγουν σε ολονύκτια γλέντια. Εκεί, γύρω από το τραπέζι και την πίστα, το κλαρίνο στήνει γέφυρες ανάμεσα στις γενιές, ενώνει γνωστούς και αγνώστους, και χαράζει στη μνήμη στιγμές που μένουν για πάντα.

Το κλαρίνο και το πανηγύρι είναι δύο όψεις της ίδιας πολιτισμικής ψυχής: η μελωδία και η γιορτή, η παράδοση και η ζωή, δεμένες σε έναν ρυθμό που δεν σβήνει ποτέ.

Πείτε μου ποιο ειναι το καλυτερο πανηγύρι που έχετε πάει!