ΟΙ ΦΡΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΛΕΜΕ ΟΤΑΝ ΔΕ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΠΟΥΜΕ “ΟΧΙ” (ΑΛΛΑ ΤΟ ΕΝΝΟΟΥΜΕ 100%)

Υπάρχουν φορές που το «όχι» δεν βγαίνει εύκολα. Είτε γιατί δεν θέλουμε να φανεί αγενές, είτε γιατί φοβόμαστε το δράμα, είτε γιατί βαριόμαστε να εξηγούμε.

Έτσι, επιστρατεύουμε έναν ειδικό κώδικα επικοινωνίας που μόνο εμείς και… οι κολλητοί μας καταλαβαίνουμε.

Ακολουθεί λεξικό επιβίωσης:

«ΘΑ ΤΟ ΔΩ»

Μετάφραση: Δεν θα το δω. Ούτε θα το σκεφτώ. Το πέταξα στον κάδο ανακύκλωσης του μυαλού μου.

 «ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΝΙΣΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ»

Μετάφραση: Όχι τώρα. Όχι αύριο. Και μάλλον όχι ποτέ. Αλλά στο λέω ωραία, σαν αόριστη υπόσχεση που δεν δεσμεύει.

 «ΑΧ ΤΙ ΩΡΑΙΑ ΙΔΕΑ!»

Μετάφραση: Φοβάμαι να σου πω “τι τρελό πράγμα σκέφτηκες πάλι”, οπότε θα πω κάτι που ακούγεται ενθουσιώδες αλλά δεν με μπλέκει.

 «ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΦΟΡΤΩΜΕΝΟΣ/Η ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ»

Μετάφραση: Έχω χρόνο. Αλλά όχι για αυτό. Και σίγουρα όχι για σένα.

«ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΜΟΛΙΣ ΞΕΡΩ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΟΥ»

Μετάφραση: Ποτέ. Δεν θα στο πω ποτέ. Και δεν θέλω να ξέρω το δικό σου.

 «ΑΣΤΟ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΠΩΣ ΘΑ ΠΑΕΙ Η ΜΕΡΑ»

Μετάφραση: Η μέρα δεν θα πάει καθόλου προς τα εκεί. Θα πάει μακριά από σένα και την πρότασή σου για escape room με 8 άτομα.

 «ΘΑ ΔΩ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ»

Μετάφραση: Περιμένω να πει κάποιος άλλος "όχι" για να μην το πω εγώ πρώτη/ος.

 «ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΒΟΛΕΥΕΙ ΟΛΟΥΣ»

Μετάφραση: Δεν βολεύει κανέναν. Δεν θα βολέψει. Δεν θα γίνει.

 «ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΠΟΛΥ ΑΥΤΟ! ΑΛΛΑ… ΝΑ ΔΟΥΜΕ»

Μετάφραση: Όχι, δεν μου άρεσε καθόλου. Αλλά είμαι καλός άνθρωπος. Τουλάχιστον φαινομενικά.

Συμπέρασμα: Όλοι έχουμε χρησιμοποιήσει αυτές τις φράσεις. Όλοι τις έχουμε δεχτεί. Είναι η γλώσσα των ευγενικών «όχι».
Και κάποιες φορές… είναι απόλυτα απαραίτητες.