ΕΝΟΙΚΙΑ: ΟΙ ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΑ ΑΥΞΗΜΕΝΕΣ ΤΙΜΕΣ ΠΟΥ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΤΙΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ

Έλεος πια! Δεν γίνεται να ζούμε σε μια χώρα όπου για να έχεις ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι σου χρειάζεσαι… ολόκληρο μισθό. Και τον άλλο μισθό; Τον δίνεις στο σούπερ μάρκετ. Και μετά; Τίποτα δεν μένει! Πώς να ζήσει έτσι μια οικογένεια; Είναι αυτό ζωή;

Πώς γίνεται για ένα σπίτι 50 τ.μ. να ζητούν 500 ευρώ και να το θεωρούν και «καλή τιμή»; Πώς μια τετραμελής ή πενταμελής οικογένεια να πληρώνει 800 ευρώ για ένα τριάρι; Πού ακούστηκε αυτό; Και το πιο εξοργιστικό; Ακόμα και τα χαλάσματα, τα παλιά, τα απεριποίητα σπίτια, νοικιάζονται πανάκριβα με τη δικαιολογία ότι «είναι δίπλα σε σχολείο, μετρό ή σούπερ μάρκετ». Δηλαδή, τι άλλο θα ακούσουμε;

Το κράτος οφείλει επιτέλους να παρέμβει! Να υπάρξει νόμος με καθορισμένες τιμές – ένας επίσημος τιμοκατάλογος ενοικίων που θα λαμβάνει υπόψη την παλαιότητα, την κατάσταση και τα τετραγωνικά κάθε σπιτιού. Και όποιος δεν τον τηρεί, να έχει κυρώσεις. Δεν γίνεται ο καθένας να ζητάει ό,τι του κατέβει!

Οι άνθρωποι δουλεύουν σαν τα σκυλιά και στο τέλος του μήνα δεν τους μένει τίποτα. Στερούμαστε φαγητό, ρούχα, διασκέδαση, χαμόγελο, μόνο και μόνο για να πληρώνουμε ενοίκια και τα βασικά από το σούπερ μάρκετ.

Κάπου φτάνει! Κάπου έλεος!
Η ζωή δεν μπορεί να είναι ένας διαρκής αγώνας επιβίωσης. Κάποιος πρέπει επιτέλους να νοιαστεί για τον κόσμο που δεν ζητά πολυτέλειες — ζητά απλώς να ζήσει με αξιοπρέπεια.