ΟΤΑΝ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΥΡΙΖΟΥΝ ΣΑΝ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΤΟΥΑΛΕΤΕΣ

Γράφει η Χρύσα Βασιλακοπούλου:

ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΦΕΘΕΙ ΣΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΗΣ

Υπάρχουν στιγμές που περπατάς στο κέντρο της Αθήνας και δεν χρειάζεται καν να κοιτάξεις τριγύρω. Αρκεί να… μυρίσεις. Η πόλη έχει αφεθεί στη μοίρα της, λες και κανείς δεν ενδιαφέρεται πραγματικά. Οι δρόμοι, τα πεζοδρόμια, τα στενά… σε αρκετά σημεία θυμίζουν δημόσιες τουαλέτες. Η δυσωδία σε χτυπάει σαν κύμα και σε κάνει να αναρωτιέσαι: πώς γίνεται να ζούμε σε μια πρωτεύουσα που θα μπορούσε να είναι από τις ομορφότερες της Ευρώπης και να την αφήνουμε έτσι;

ΑΘΗΝΑ: Η ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΙΩΣ

Περπατάω στους δρόμους και μέσα μου νιώθω μια θλίψη που με πνίγει. Βλέπω κτήρια μαυρισμένα από το καυσαέριο, τοίχους βρώμικους, πεζοδρόμια με σημάδια… που όλοι ξέρουμε από τι είναι. Και κάπου εκεί μου έρχεται η τρέλα: να πάρω μια βούρτσα, ένα μεγάλο κουβά μπογιά και μια ομάδα εθελοντών, και να αρχίσουμε να βάφουμε όλο το κέντρο. Να γεμίσουμε την πόλη χρώματα, όχι μαυρίλα. Θέλω να περνάω και να χαίρεται το μάτι μου, όχι να αποστρέφω το βλέμμα.

Η ΜΥΡΩΔΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΑΛΕΥΕΤΑΙ

Όσο για τη μυρωδιά; Τι να πω; Είναι στιγμές που η μπόχα είναι τόσο αποπνικτική που σου κόβει την ανάσα. Υπάρχει κόσμος που ουρεί κανονικά στους δρόμους, στα στενά, πίσω από κάδους, σαν να είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα. Μικρόβια, βρωμιά, υγρασία, ασθένειες… κάνουν πάρτι και εμείς απλά το ανεχόμαστε. Κανείς δεν κάνει τίποτα ουσιαστικό για αυτό. Κανείς!

ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΜΑ – ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ

Την ίδια ώρα, προτεραιότητα έχουν τα ανούσια event, οι φιέστες, τα φώτα, οι φωτογραφίες και τα story. Ανάβουν χριστουγεννιάτικα δέντρα στο Σύνταγμα με χαμόγελα και πυροτεχνήματα ενώ δύο δρόμους πιο κάτω η πόλη μυρίζει… κάτουρο. Γιατί; Γιατί όλα γίνονται για την εικόνα. Για την προβολή. Για το φαίνεσθαι. Για το χειροκρότημα στο μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ ΜΟΝΟ ΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ – ΦΤΑΙΝΕ ΚΑΙ ΟΙ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ

Και κάπου εδώ πρέπει να ειπωθεί και η αλήθεια: δεν φταίνε μόνο οι υπεύθυνοι. Φταίνε και οι άνθρωποι που δεν έχουν ίχνος παιδείας. Αυτοί που πετούν σκουπίδια όπου να ’ναι. Αυτοί που ουρούν στον δρόμο. Αυτοί που δεν σέβονται τίποτα. Γιατί πόλη δεν είναι μόνο οι δήμαρχοι, οι υπηρεσίες και οι αρχές. Πόλη είμαστε όλοι εμείς. Και όσο εμείς τη βρωμίζουμε, τόσο θα βυθίζεται σε μια εικόνα που δεν μας αξίζει.

ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΘΗΝΑ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ

Κάποια στιγμή πρέπει να αποφασίσουμε τι θέλουμε. Θέλουμε μια πρωτεύουσα που να μας κάνει περήφανους ή μια πόλη που να μας ντροπιάζει; Θέλουμε χρώμα, καθαριότητα, ζωντάνια… ή μούχλα, καυσαέριο και δυσωδία; Η επιλογή δεν είναι θεωρητική. Είναι πλέον επιτακτική.

Γιατί όταν οι δρόμοι της πόλης σου μυρίζουν σαν δημόσια τουαλέτα… τότε κάτι έχει πάει πολύ, μα πολύ λάθος.

Θέλω την άποψή σου πάνω στο θέμα, πιστεύεις ότι υπάρχει ελπίδα για μια πιο ανθρώπινη, υγιή και πιο καθαρή πόλη;