Ο ΗΛΙΑΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΤΖΕΣΥ ΚΑΙ ΦΕΡΝΕΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ "ΚΟΣΜΟ" ΠΡΟΚΑΛΩΝΤΑΣ ΣΤΟΥΣ ΓΕΙΤΟΝΕΣ ΑΝΑΣΤΑΤΩΣΗ ΑΠΟ ΤΗ "ΦΑΣΑΡΙΑ" ΣΕ ΩΡΕΣ ΚΟΙΝΗΣ ΗΣΥΧΙΑΣ

Η Τζέσυ είναι μόλις 26 ετών. Ένα πληγωμένο πλάσμα που από μικρή έμαθε τι σημαίνει μοναξιά. Γεννήθηκε Ηλίας, αλλά ποτέ δεν ένιωσε πως αυτό ήταν το πραγματικό της «εγώ». Αντί να βρει κατανόηση, βρήκε χλευασμό. Αντί να βρει στήριξη, βρήκε το δάχτυλο των άλλων να τη δείχνει σαν κάτι «ξένο», σαν κάτι «λάθος». Στο σχολείο τη σημάδεψε το bullying. Στο σπίτι, η αγάπη έλειψε. Η οικογένεια, αυτή η λέξη που για τους περισσότερους σημαίνει φροντίδα, για την Τζέσυ υπήρξε μόνο πληγή.

Ο ΣΚΛΗΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΣΤΗΡΙΞΗΣ

Η Τζέσυ είδε το σκληρό πρόσωπο της ζωής από πολύ νωρίς. Χωρίς οικονομική βοήθεια, χωρίς σπουδές, χωρίς κανέναν να της δώσει μια δεύτερη ευκαιρία. Κάθε πόρτα που χτυπούσε έκλεινε με θόρυβο μπροστά της.
Και τότε… πήρε τον δρόμο που δεν ήθελε, αλλά ένιωσε πως δεν είχε άλλη επιλογή. Έναν δρόμο δύσκολο, επικίνδυνο, γεμάτο παγίδες. Εκδίδεται για να μπορέσει να σταθεί στα πόδια της, να πληρώσει το νοίκι, να ζήσει, να συνεχίσει να υπάρχει σε έναν κόσμο που της έμαθε ότι πρέπει να παλέψει μόνη.

ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΕΔΙΟ ΑΝΑΣΤΑΤΩΣΗΣ

Τον τελευταίο καιρό η γειτονιά έχει φτάσει στα όριά της.
Μπαίνουν και βγαίνουν άνθρωποι όλη την ημέρα, και κυρίως όλη τη νύχτα. Πόρτες που ανοιγοκλείνουν, δυνατές φωνές, ένταση, φασαρία σε ώρες κοινής ησυχίας.
Μικρά παιδιά ξυπνούν τρομαγμένα. Ηλικιωμένοι μένουν αγρυπνοι μέχρι το ξημέρωμα.
Οι γείτονες δεν ξέρουν τι να κάνουν. Κάποιοι νιώθουν οίκτο, άλλοι θυμό, άλλοι φόβο. Όλοι όμως συμφωνούν σε κάτι: η κατάσταση έχει ξεφύγει.

Η ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΠΟΥ ΣΚΙΖΕΤΑΙ ΣΤΑ ΔΥΟ

Μερικοί λένε «είναι κι αυτή άνθρωπος, το κορίτσι έχει περάσει πολλά».
Άλλοι όμως φωνάζουν: «έχουμε παιδιά, έχουμε γερόντια, δεν μπορούμε να ζούμε έτσι!».
Ερωτήματα πλανώνται παντού:
– Πόση κατανόηση αξίζει ένα πληγωμένο πλάσμα;
– Και πόσο έχει δικαίωμα μια γειτονιά να ζητάει ηρεμία;
– Μπορεί η κοινωνία να προστατέψει και την Τζέσυ και τους κατοίκους;

Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΠΟΝΑΕΙ

Κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει.
Η Τζέσυ συνεχίζει να παλεύει σε έναν κόσμο που δεν της έδωσε ποτέ χώρο.
Οι γείτονες συνεχίζουν να αγωνιούν για την ασφάλεια, την ησυχία και την ποιότητα ζωής τους.
Και ανάμεσα σε όλα αυτά, μια αδιέξοδη κατάσταση μεγαλώνει σαν σκιά επάνω από την πολυκατοικία.

Η ιστορία της Τζέσυ δεν είναι απλώς μια «φασαρία στο διαμέρισμα».
Είναι μια κραυγή για βοήθεια.
Είναι η απόδειξη ότι όταν η κοινωνία αφήνει έναν άνθρωπο χωρίς στήριξη, εκείνος πέφτει — και μαζί του πέφτουν κι άλλοι.

Εσένα ποια είναι η άποψη σου πάνω στο θέμα της Τζέσυ;