Η ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΕΙΧΕ ΟΝΕΙΡΟ ΝΑ ΜΠΕΙ ΣΤΟ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΟ ΣΩΜΑ — ΤΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΜΕ ΤΗ ΜΗΧΑΝΗ ΤΗΝ ΚΑΘΗΛΩΣΕ ΣΕ ΑΝΑΠΗΡΙΚΟ ΚΑΡΟΤΣΑΚΙ

Η Μαργαρίτα από παιδί έλεγε ότι θέλει να γίνει πυροσβέστης. Την τραβούσε η ιδέα της προσφοράς, της γενναιότητας, της μάχης με τον κίνδυνο. Στα δεκαέξι της πια, το όνειρο είχε γίνει στόχος και πίστευε ότι τίποτα δεν θα την σταματούσε.

ΤΟ ΜΟΙΡΑΙΟ ΛΑΘΟΣ ΜΙΑΣ ΑΘΩΑΣ ΝΥΧΤΑΣ

Εκείνο το βράδυ ανέβηκε ως συνοδηγός στη μηχανή του τότε αγοριού της. Εκείνος φορούσε κράνος. Εκείνη όχι — δεν της έδωσε. “Είναι δύο λεπτά δρόμος”, της είπε. Δύο λεπτά που ήταν αρκετά για να αλλάξουν για πάντα τη ζωή της.
Η μηχανή γλίστρησε, έπεσαν. Εκείνος σηκώθηκε αλώβητος. Η Μαργαρίτα όμως όχι. Το χτύπημα στη σπονδυλική της στήλη ήταν καταστροφικό.

Η ΣΚΛΗΡΗ ΑΠΟΦΗ ΤΩΝ ΓΙΑΤΡΩΝ

Παράλυση από τη μέση και κάτω.
Μια φράση που πάγωσε τον χρόνο. Ένα δεκαεξάχρονο κορίτσι με όνειρα δυνατά, έκλεισε τα μάτια της και ένιωσε τη ζωή της να σπάει σε δύο κομμάτια: πριν και μετά.

Η ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΠΟΥ ΠΟΝΕΣΕ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΤΟ ΑΤΥΧΗΜΑ

Το αγόρι της δεν άντεξε. Μετά από λίγες μέρες απομακρύνθηκε… κι έπειτα εξαφανίστηκε.
Οι φίλες της, παρότι αρχικά στάθηκαν δίπλα της, με τον καιρό χάθηκαν. Δεν ήταν εύκολο πια να κάνουν πράγματα μαζί, δεν ήξεραν πώς να διαχειριστούν το νέο της σώμα, τη νέα της ζωή.

Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΠΝΙΞΕ

Η Μαργαρίτα βυθίστηκε σε βαθιά θλίψη. Έβλεπε τα όνειρά της να σβήνουν, τις μέρες της να κυλούν ίδιες, το σώμα της να μην ανταποκρίνεται. Η απώλεια της ανεξαρτησίας της, η προδοσία του ανθρώπου που αγαπούσε και η απομάκρυνση των φίλων της την έριξαν σε σκοτεινά μονοπάτια.

Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ: ΤΟ ΜΟΝΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΣΤΗΡΙΓΜΑ

Μόνο η οικογένειά της έμεινε εκεί, σταθερή σαν βράχος. Η μητέρα της να τη σηκώνει ψυχολογικά όταν δεν μπορούσε να σηκωθεί μόνη της. Ο πατέρας της να της υπενθυμίζει την αξία της. Τα αδέλφια της να της δίνουν λόγο να χαμογελά, έστω και μέσα στον πόνο.

Η ΔΥΝΑΜΗ ΠΟΥ ΕΠΙΜΕΝΕΙ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΕΙ

Παρόλο που η Μαργαρίτα έχασε πολλά, δεν έχασε κάτι: τη δύναμή της. Τη φλόγα που είχε μέσα της από παιδί. Μπορεί να μην τρέξει ποτέ προς τις φλόγες όπως ονειρευόταν… αλλά μπορεί ακόμη να εμπνέει, να αγωνίζεται, να δίνει μάθημα ζωής απλά και μόνο με την παρουσία της.

Γιατί η δύναμη δεν βρίσκεται στα πόδια. Βρίσκεται στην καρδιά. Κι αυτή της Μαργαρίτας συνεχίζει να χτυπάει δυνατά. Η Μαργαρίτα μου είπε ότι έχει βάλει στόχο μια μέρα να γράψει το δικό της βιβλίο με θέμα ο κόσμος των ατόμων με αναπηρία. Η Μαργαρίτα από πυροσβέστης θέλει να γίνει τώρα πια συγγραφέας. Της το εύχομαι μέσα από την καρδιά μου γιατί είναι ένα υπέροχο, αξιαγάπητο πλάσμα που της αξίζουν τα καλύτερα. ❤️