ΤΕΜΠΗ: ΠΟΡΕΙΕΣ, ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ, "ΜΑΤΩΜΕΝΑ" ΠΑΝΟ, ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΠΕΙΝΑΣ, ΔΑΚΡΥΑ, ΟΥΡΛΙΑΧΤΑ, ΠΟΝΟΣ, ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ... ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑ

Μήνες μετά την τραγωδία των Τεμπών, η πληγή παραμένει ανοιχτή. Οι δρόμοι γέμισαν και θα γεμίσουν ξανά με πορείες, φωνές, δάκρυα και “ματωμένα” πανό που θυμίζουν πως τίποτα δεν έχει τελειώσει. Οι οικογένειες των θυμάτων, οι φίλοι, αλλά και χιλιάδες πολίτες αρνούνται να αφήσουν να ξεχαστεί το δυστύχημα που συγκλόνισε τη χώρα.

Οι διαμαρτυρίες σε όλη την Ελλάδα δεν είναι πια απλές εκδηλώσεις οργής, είναι κραυγές για δικαιοσύνη. Συγγενείς σε απεργία πείνας, φοιτητές που περπατούν με φωτογραφίες των χαμένων συμφοιτητών τους, συνθήματα στους τοίχους και λουλούδια στις ράγες σχηματίζουν ένα σκηνικό που μοιάζει περισσότερο με εθνικό πένθος παρά με διαμαρτυρία.

Όμως, τα ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα. Πώς έγινε; Ποιοι ευθύνονται πραγματικά; Γιατί δεν έχουν αποδοθεί ευθύνες; Η οργή μεγαλώνει καθώς η κοινωνία νιώθει πως η αλήθεια θάβεται κάτω από γραφειοκρατία, πολιτικά παιχνίδια και “τεχνικά λάθη”.

Η ατιμωρησία πληγώνει όσο και η απώλεια. Στις φωνές των συγγενών υπάρχει κάτι περισσότερο από πόνο — υπάρχει μια υπόσχεση: ότι δεν θα επιτρέψουν να ξεχαστεί. Γιατί τα Τέμπη δεν ήταν “ατύχημα”. Ήταν προειδοποίηση, σύμβολο μιας χώρας που ζητά δικαιοσύνη, διαφάνεια και σεβασμό στη ζωή.

💔 Και όσο η σιωπή των υπευθύνων συνεχίζεται, τόσο πιο δυνατά θα ακούγεται το “Δεν ξεχνάμε”.