ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΧΩΡΙΣ ΜΥΓΟΣΚΟΤΩΣΤΡΑ, ΑΝΕΜΙΣΤΗΡΑ, ΦΙΔΑΚΙ ΓΙΑ ΚΟΥΝΟΥΠΙΑ, ΔΙΧΑΛΩΤΗ ΠΑΝΤΟΦΛΑ, ΥΠΟΒΡΥΧΙΟ ΒΑΝΙΛΙΑ, ΚΑΡΠΟΥΖΙ ΜΕ ΦΕΤΑ ΚΑΙ ΜΠΑΝΙΟ ΜΕ ΤΟ ΛΑΣΤΙΧΟ ΓΙΝΕΤΑΙ; ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ…

 

Το καλοκαίρι στο χωριό δεν είναι απλώς εποχή. Είναι ιεροτελεστία. Είναι το πιο ζωντανό, αυθεντικό, ανεπιτήδευτο κομμάτι της ελληνικής ψυχής. Είναι εκεί που ο χρόνος χαλαρώνει, οι αναμνήσεις μυρίζουν ντομάτα από τον κήπο και ήλιο στα μαλλιά. Όμως, υπάρχουν κάποια «απαραίτητα». Αν λείπουν, κάτι λείπει απ’ την εμπειρία. Γιατί, πολύ απλά, χωρίς αυτά, καλοκαίρι στο χωριό δεν γίνεται…

ΜΥΓΟΣΚΟΤΩΣΤΡΑ: Ο ΗΡΩΑΣ ΤΗΣ ΒΕΡΑΝΤΑΣ

Οι μύγες στο χωριό δεν είναι μύγες. Είναι στρατός κατοχής. Σου κόβουν τον ύπνο, σου χαλάνε τον φραπέ, κάνουν προσγειώσεις στη φέτα σου. Και τότε βγαίνει ο σιωπηλός ήρωας: η μυγοσκοτώστρα. Πλαστική, μεταλλική, με σχέδια ή χωρίς, είναι το όπλο που κρατά την ισορροπία ανάμεσα στον άνθρωπο και τη φύση. Χωρίς αυτήν, είσαι απλώς στόχος.

ΑΝΕΜΙΣΤΗΡΑΣ: Η ΦΤΗΝΗ ΛΥΣΗ ΣΤΟΝ ΚΑΥΣΩΝΑ

Δεν έχει κλιματιστικό στο χωριό – ούτε το χρειάζεσαι. Έχεις όμως τον ανεμιστήρα που τρίζει, γυρίζει αργά το κεφάλι του δεξιά-αριστερά σαν να λέει «όχι» στη ζέστη. Σου φυσάει το πρόσωπο το μεσημέρι που ιδρώνεις χωρίς να κάνεις τίποτα. Κάνει τη σιέστα πιο ανθρώπινη. Αν δεν τον έχεις, το μόνο που σε σώζει είναι να βουτήξεις σε μπανιέρα με κρύο νερό (αν έχεις).

ΦΙΔΑΚΙ ΓΙΑ ΚΟΥΝΟΥΠΙΑ: Ο ΣΙΩΠΗΛΟΣ ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΩΝ ΒΡΑΔΙΩΝ

Όταν πέφτει το σούρουπο στο χωριό, τα φώτα της αυλής ανάβουν, τα πιάτα στρώνονται στο τραπέζι και μαζί τους… ανάβει και το φιδάκι για κουνούπια. Ο πράσινος στρογγυλός λαβύρινθος του ελληνικού καλοκαιριού καπνίζει αργά και ήσυχα, διώχνοντας τα ενοχλητικά τσιμπήματα. Η μυρωδιά του είναι αναγνωρίσιμη – για κάποιους ενοχλητική, για άλλους νοσταλγική. Χωρίς αυτό, δεν υπάρχει βραδινό κάτω από τα αστέρια χωρίς φαγούρα στα πόδια. Το φιδάκι είναι το άτυπο φυλαχτό της αυλής. Αν δεν το έχεις ανάψει έστω και μία φορά το βράδυ δίπλα στο τραπέζι ή κάτω από την καρέκλα, δεν έχεις ζήσει το χωριό στα σοβαρά.

ΔΙΧΑΛΩΤΗ ΠΑΝΤΟΦΛΑ: Ο ΑΟΡΑΤΟΣ ΑΡΧΗΓΟΣ

Ποιος είπε ότι η παντόφλα είναι μόνο για να περπατάς; Στο χωριό η διχαλωτή παντόφλα είναι εργαλείο, όπλο, σύμβολο εξουσίας. Την φοράς από το πρωί μέχρι το βράδυ, μπαίνεις-βγαίνεις στην αυλή, μαλώνεις τα παιδιά (και πετάς την παντόφλα αν χρειαστεί). Είναι ήχος, εικόνα, αίσθηση. Χωρίς αυτήν, κάτι δεν πάει καλά. Είναι σαν να πήγες στην παραλία χωρίς πετσέτα. Εννοείται ότι λειτουργεί και σαν μυγοσκοτώστρα!

ΥΠΟΒΡΥΧΙΟ ΒΑΝΙΛΙΑ: Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΙΕΡΟΤΕΛΕΣΤΙΑ

Ποιο παγωτό; Ποιο frozen yogurt; Το υποβρύχιο βανίλια μέσα σε ποτήρι με παγωμένο νερό είναι το καλοκαίρι της παιδικής μας ηλικίας. Πηχτό, βανιλάτο, κολλάει στο κουτάλι και στο μυαλό. Είναι το γλυκό που σου προσφέρει η γιαγιά χωρίς να ρωτήσει. Κάθε χωριάτικο ντουλάπι κρύβει ένα βάζο από αυτό. Αν δεν έχει, δεν είναι καλοκαίρι, είναι απλώς ζέστη.

ΚΑΡΠΟΥΖΙ & ΦΕΤΑ: Ο ΑΣΥΓΚΡΙΤΟΣ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ

Το ένα κόκκινο, δροσερό, ζουμερό. Το άλλο λευκό, αλμυρό, κρεμώδες. Μαζί, καρπούζι και φέτα κάνουν το πιο απρόσμενα τέλειο ζευγάρι του ελληνικού καλοκαιριού. Τα τρως στην αυλή, με τα πόδια ξυπόλυτα στο χώμα, με τα χέρια σου γεμάτα ζουμιά. Κι είναι σαν να λες «ζω». Χωρίς αυτά, τι; Να φας σοκολάτα μες στον Ιούλιο;

ΜΠΑΝΙΟ ΜΕ ΤΟ ΛΑΣΤΙΧΟ: ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΠΙΣΙΝΕΣ

Η αυλή έχει τσιμέντο, έχει σκιά από συκιά και έχει λάστιχο. Και όταν δεν υπάρχει θάλασσα ή πισίνα, υπάρχει αυτό: μπάνιο με το λάστιχο. Πατάς με το πόδι τη δίοδο για να γίνει πίδακας, ουρλιάζεις από τη δροσιά, ποτίζεις και κατά λάθος τις ντοματιές. Δεν υπάρχει πιο απλή, πιο οικονομική, πιο παιδική ευτυχία. Αν δεν το έχεις ζήσει, δεν έχεις κάνει καλοκαίρι στο χωριό.

ΤΕΛΙΚΑ, ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΑ… ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ!

Το καλοκαίρι στο χωριό είναι νοσταλγία, μυρωδιές, απλότητα, γέλιο και σκόνη στα πόδια. Αλλά όλα αυτά, χρειάζονται τα μικρά πράγματα που το ορίζουν: τη μυγοσκοτώστρα να σπάει τη σιγή της μεσημεριανής νάρκης, τον ανεμιστήρα να γουργουρίζει, την παντόφλα να αφήνει σημάδια στη σκόνη, το υποβρύχιο που σε κάνει ξανά παιδί, το καρπούζι που στάζει στα γόνατα και το λάστιχο που κάνει τις αυλές να μοιάζουν με λούνα παρκ.

Γιατί, ναι.

Καλοκαίρι στο χωριό χωρίς όλα αυτά; Δεν γίνεται.Και να σου πω και κάτι; Η ζωή δεν θέλει μεγαλεία θέλεις απλές αυθεντικές στιγμές που μυρίζουν ευτυχία!!!