ΠΟΙΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΤΑ ΜΟΝΑΧΟΠΑΙΔΙΑ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΑΔΕΡΦΑΚΙ;

Συχνά οι γονείς νιώθουν πίεση να «προσφέρουν» στο παιδί τους ένα αδερφάκι, σαν να υπάρχει κάποιος άγραφος κανόνας ότι το μοναχοπαίδι θα μεγαλώσει… ελλιπές. Όμως η σύγχρονη ψυχολογία δείχνει πως αυτός ο μύθος δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Η ανάπτυξη ενός παιδιού δεν καθορίζεται από τον αριθμό των αδερφών, αλλά από την ποιότητα των σχέσεων, την ασφάλεια, τα ερεθίσματα και την αγάπη που λαμβάνει.

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ «ΜΟΝΑΧΟΠΑΙΔΙΟΥ»

Για δεκαετίες κυκλοφορούσε η ιδέα ότι τα μοναχοπαίδια γίνονται κακομαθημένα, εγωκεντρικά ή κοινωνικά άπειρα. Η επιστήμη όμως έχει ανατρέψει πλήρως αυτά τα στερεότυπα. Έρευνες της αναπτυξιακής ψυχολογίας δείχνουν ότι δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά στην κοινωνικότητα, στην ενσυναίσθηση ή στη συναισθηματική ωριμότητα μεταξύ μοναχοπαιδιών και παιδιών με αδέρφια. Αυτό που κάνει τη διαφορά είναι το περιβάλλον, όχι ο αριθμός των μελών της οικογένειας.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ: ΑΝΑΠΤΥΣΣΟΝΤΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΑ

Τα παιδιά μαθαίνουν να σχετίζονται με συνομηλίκους από το σχολείο, τις δραστηριότητες και τις καθημερινές κοινωνικές αλληλεπιδράσεις. Δεν χρειάζονται απαραίτητα αδερφάκι για να μάθουν να μοιράζονται, να συνεργάζονται ή να επιλύουν συγκρούσεις. Η έρευνα δείχνει ότι τα μοναχοπαίδια, ακριβώς επειδή συναναστρέφονται περισσότερο ενήλικες, συχνά αναπτύσσουν πολύ ώριμες δεξιότητες επικοινωνίας.

ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ: ΦΙΛΟΙ, ΚΥΚΛΟΣ ΚΑΙ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Ένα συχνό επιχείρημα υπέρ του «να έχεις δεύτερο παιδί» είναι «να έχει παρέα όταν μεγαλώσει». Στην πραγματικότητα, στην ενήλικη ζωή οι περισσότεροι άνθρωποι βασίζονται περισσότερο στους φίλους τους, στον σύντροφό τους και στη δική τους οικογένεια, παρά στα αδέρφια.

Τα μοναχοπαίδια έχουν τις ίδιες ευκαιρίες να χτίσουν φιλίες, να δημιουργήσουν κύκλο, να βρουν συντρόφους και να δημιουργήσουν τη δική τους οικογένεια. Το κοινωνικό πλέγμα που φτιάχνουν εξελίσσεται φυσιολογικά, γιατί διαμορφώνεται από τον χαρακτήρα, τις αξίες και τις εμπειρίες τους – όχι από το αν μεγάλωσαν με αδερφάκι. Μην ξεχνάμε άλλωστε πόσες και πόσες ιστορίες αδερφών γνωρίζουμε που δεν μιλούν μεταξύ τους γιατί καλά τα ψέματα δεν ταιριάζουν όλα τα αδέρφια μεταξύ τους.... άσε που σκοτώνονται για τα κληρονομικά... ας μην ανοίξουμε αυτό το κεφάλαιο.

ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ: Ο ΠΥΡΗΝΑΣ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ

Οι ψυχολόγοι συμφωνούν ότι το πιο καθοριστικό στοιχείο για την υγιή ανάπτυξη είναι ο ασφαλής δεσμός με τους γονείς. Ένα παιδί που νιώθει σταθερότητα, αποδοχή και αγάπη, μεγαλώνει με υγιή αυτοεκτίμηση, ισορροπία και συναισθηματική ανθεκτικότητα – είτε έχει αδερφάκι είτε όχι. Η «ποσότητα» των παιδιών δεν δημιουργεί συναισθηματική υγεία· η ποιότητα της σχέσης τη δημιουργεί.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ: ΠΟΛΛΑ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ

Πλήθος ερευνών έχει δείξει πως τα μοναχοπαίδια παρουσιάζουν συχνά υψηλή αυτονομία, δημιουργικότητα, οργανωτικές ικανότητες και ώριμη σκέψη. Αυτό οφείλεται στο ότι λαμβάνουν εξατομικευμένη προσοχή και γονεϊκά ερεθίσματα που βοηθούν την ανάπτυξη των γνωστικών τους δεξιοτήτων.

Η ΠΙΕΣΗ ΝΑ «ΚΑΝΕΙΣ ΚΙ ΑΛΛΟ ΠΑΙΔΙ»: ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ

Πολλοί γονείς νιώθουν ενοχές επειδή ακούν γύρω τους ότι ένα παιδί «θα είναι μόνο του». Όμως αυτό δεν είναι επιστημονικό επιχείρημα – είναι κοινωνικό στερεότυπο. Κανένας κανόνας δεν λέει ότι ένα μοναχοπαίδι είναι χαμένο· αντιθέτως, η ψυχολογία δείχνει ότι μπορεί να εξελιχθεί εξίσου – ή και πιο – ισορροπημένα από παιδιά με αδερφάκια.

Το αν ένα παιδί θα μεγαλώσει σωστά δεν εξαρτάται από το αν έχει αδερφό ή αδερφή, αλλά από το αν έχει στο πλευρό του γονείς που το στηρίζουν, το ακούν και το αγαπούν. Τα μοναχοπαίδια δεν «λείπονται». Έχουν φίλους, κύκλο, σχέσεις και αργότερα δημιουργούν τη δική τους οικογένεια. Δεν υπάρχει κανένας κανόνας που να επιβάλλει δεύτερο παιδί· υπάρχει μόνο η ανάγκη κάθε οικογένειας να επιλέγει αυτό που της ταιριάζει πραγματικά.