ΤΟ ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΞΟΡΚΙ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΕ ΧΩΡΙΟ ΤΗΣ ΙΑΠΩΝΙΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΝ ΜΑΤΙΑ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΤΟΥΣ

Σε ένα μικρό, απομονωμένο χωριό της αγροτικής Ιαπωνίας, χαμένο ανάμεσα σε βουνά, ρυζοχώραφα και πυκνά δάση, επιβιώνει μέχρι σήμερα μια παράξενη λαϊκή παράδοση. Οι ντόπιοι πιστεύουν πως η ζήλια, ο πειρασμός και η απιστία δεν είναι μόνο ανθρώπινες αδυναμίες, αλλά και πνευματικές «επιρροές» που μπορούν να προληφθούν με… ξόρκια.

Το χωριό αποτελείται από λίγες δεκάδες κατοίκους, κυρίως ηλικιωμένους, που ζουν με έντονο το αίσθημα της κοινότητας. Εκεί, οι γάμοι θεωρούνται ιεροί δεσμοί και η απιστία όχι απλώς κοινωνικό ατόπημα αλλά αιτία κακοτυχίας για όλο το σπίτι. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο γεννήθηκε και το αλλόκοτο ξόρκι.

ΠΩΣ ΠΡΟΗΛΘΕ ΤΟ ΞΟΡΚΙ

Σύμφωνα με την τοπική παράδοση, πριν από αιώνες μια γυναίκα έχασε τον άντρα της από μια άλλη, «ξένη» γυναίκα που ήρθε στο χωριό. Η πληγωμένη σύζυγος ζήτησε βοήθεια από μια ηλικιωμένη μάντισσα, η οποία της έδωσε ένα τελετουργικό για να «θολώνει το βλέμμα» του άντρα της προς άλλες γυναίκες. Από τότε, το ξόρκι πέρασε από γενιά σε γενιά.

ΤΟ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΟ

Το ξόρκι γίνεται συνήθως νύχτα, σε περίοδο νέας σελήνης. Οι γυναίκες ψιθυρίζουν συγκεκριμένες λέξεις, δένουν μια κόκκινη κλωστή γύρω από ένα μικρό φυλαχτό και το κρύβουν στο σπίτι. Η κόκκινη κλωστή συμβολίζει την προστασία και τη δέσμευση, ενώ οι ψίθυροι θεωρείται ότι «κλείνουν» το μάτι του άντρα στον πειρασμό.

ΠΙΣΤΗ Ή ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ;

Οι νεότεροι αντιμετωπίζουν το έθιμο περισσότερο ως φολκλόρ, όμως οι μεγαλύτερες γυναίκες ορκίζονται στη δύναμή του. Ίσως τελικά το ξόρκι να μην επηρεάζει τους άντρες, αλλά να δίνει στις ίδιες τις γυναίκες μια αίσθηση ελέγχου και ασφάλειας μέσα σε μια κοινωνία με αυστηρούς κανόνες.

Παρά την εξέλιξη της Ιαπωνίας, τέτοιες παραδόσεις θυμίζουν πως ο φόβος της απώλειας και η ανάγκη για προστασία του δεσμού είναι πανανθρώπινα. Ένα περίεργο ξόρκι, μια μικρή κοινότητα και μια ιστορία που δείχνει ότι, σε κάθε γωνιά του κόσμου, ο έρωτας συνοδεύεται πάντα από δεισιδαιμονίες.