ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΝΟΥΝ ΜΟΝΟΛΟΓΟ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΔΙΑΛΟΓΟ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΙΔΟΣ ΤΟΥ ΞΕΡΟΛΑ ΟΛΟΕΝΑ ΚΑΙ ΑΥΞΑΝΕΤΑΙ;

Σε μια εποχή όπου η επικοινωνία γίνεται πιο άμεση αλλά όχι απαραίτητα πιο ουσιαστική, το φαινόμενο του μονολόγου –του «μιλάω αλλά δεν ακούω»– φαίνεται να κυριαρχεί στις ανθρώπινες σχέσεις. Όλο και περισσότεροι μιλούν, λιγότεροι ακούν, και οι «ξερόλες» μοιάζουν να πολλαπλασιάζονται. Γιατί;

Ο ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΩΣ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΕΛΕΓΧΟΣ

Ο μονόλογος είναι συχνά μηχανισμός αυτοπροβολής και ελέγχου. Όταν κάποιος μιλά διαρκώς, δεν αφήνει χώρο για ερωτήσεις, αμφισβήτηση ή ευαλωτότητα. Το «κρατώ εγώ το μικρόφωνο» είναι μια μορφή κυριαρχίας. Πίσω του κρύβεται συχνά ανασφάλεια, ανάγκη για αποδοχή ή φόβος επαφής με την αληθινή γνώμη του άλλου.

ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΞΕΡΟΛΑ: Η ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΓΝΩΣΗΣ

Οι «ξερόλες» αυξάνονται, όχι επειδή ξέρουν περισσότερα, αλλά επειδή νομίζουν ότι ξέρουν. Η εύκολη πρόσβαση σε πληροφορία (όχι πάντα αξιόπιστη) έχει δημιουργήσει ένα είδος επιφανειακής γνώσης με μεγάλη αυτοπεποίθηση και μικρό βάθος. Οι αλγόριθμοι των social media επιβραβεύουν την απόλυτη δήλωση και όχι τη διαλεκτική σκέψη. Έτσι γεννιέται ο μονόλογος του ειδήμονα... χωρίς τεκμηρίωση.

ΔΕΝ ΑΚΟΥΜΕ – ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ

Ο διάλογος απαιτεί ενεργητική ακρόαση, ενσυναίσθηση και διάθεση να αλλάξεις γνώμη. Στοιχεία που σπανίζουν σε έναν κόσμο ταχύτητας, υπερβολής και προσωπικής «πλατφόρμας». Πολλοί απλώς περιμένουν τη σειρά τους να μιλήσουν, όχι να επικοινωνήσουν πραγματικά.

ΤΙ ΧΑΝΟΥΜΕ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΜΙΛΑΜΕ ΑΛΛΑ ΣΥΝΔΥΑΖΟΥΜΕ;

Όταν ο μονόλογος υπερισχύει, η σύνδεση χάνεται. Η αληθινή σχέση χτίζεται μέσα από διάλογο, ερωτήσεις, απορίες, παραδοχή ότι δεν ξέρουμε τα πάντα. Κι εκεί γεννιέται η εξέλιξη – η προσωπική, η κοινωνική, η συλλογική.

Ο μονόλογος είναι εύκολος. Ο διάλογος είναι δύσκολος αλλά πολύτιμος. Όσο το είδος του «ξερόλα» πληθαίνει, τόσο μεγαλύτερη αξία αποκτά ο ταπεινός συνομιλητής. Αυτός που ακούει, ρωτά και δεν φοβάται να μάθει κάτι που δεν ήξερε.

Μπορείς να πεις πολλά. Αλλά το πιο σπάνιο και επαναστατικό σήμερα είναι να πεις: “εσύ τι νομίζεις;”.