ΜΠΟΡΕΙ ΕΝΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ;

Στην κοινωνία μας, η εικόνα του πατέρα ως μοναδικού γονέα εξακολουθεί να προκαλεί ερωτήματα, εκπλήξεις, ακόμη και προκαταλήψεις. Όμως η απάντηση στο ερώτημα αν μπορεί ένας πατέρας να μεγαλώσει μόνος του το παιδί του είναι απλή: Ναι, μπορεί. Και όχι απλώς μπορεί, αλλά σε πολλές περιπτώσεις το κάνει με αξιοπρέπεια, αγάπη και απόλυτη επιτυχία.

Η πατρότητα δεν ορίζεται από το φύλο ή τις κοινωνικές νόρμες, αλλά από την αφοσίωση, τη συνέπεια και την αληθινή παρουσία στη ζωή του παιδιού. Ένας πατέρας που αγαπά το παιδί του, που εργάζεται για να του προσφέρει ασφάλεια, που το ακούει, το συμβουλεύει, το φροντίζει όταν είναι άρρωστο, το μαλώνει με δικαιοσύνη και το αγκαλιάζει με στοργή, είναι ό,τι χρειάζεται ένα παιδί για να μεγαλώσει σωστά.

Σίγουρα, ένας πατέρας-μονογονέας έχει να αντιμετωπίσει δυσκολίες: την κοινωνική κριτική, την κούραση από το διπλό ρόλο, την απουσία μητρικού προτύπου. Όμως, όπως και μια μητέρα μόνη, έτσι κι εκείνος μπορεί να χτίσει μια υγιή και γεμάτη αγάπη οικογένεια. Η διαφορά δεν είναι στο φύλο του γονέα, αλλά στο πόσο παλεύει καθημερινά για να είναι εκεί.

Η κοινωνία χρειάζεται να σταματήσει να βλέπει τους πατεράδες ως “βοηθητικούς” και να αρχίσει να τους αναγνωρίζει ως πλήρεις, ισότιμους και ικανούς γονείς. Γιατί ένας πατέρας μπορεί να είναι τα πάντα: φύλακας, δάσκαλος, μαγειρας, ψυχολόγος, φίλος και ήρωας.

Και ναι, ένας πατέρας μπορεί να μεγαλώσει μόνος του το παιδί του. Και να το μεγαλώσει καλά.