ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΙΛΑΕΙ – ΑΠΛΩΣ ΕΜΕΙΣ ΤΟΥ ΒΑΖΟΥΜΕ ΣΙΓΑΣΗ

Το σώμα σου δεν είναι drama queen. Δεν “κλαίγεται”. Δεν υπερβάλλει. Σου ψιθυρίζει. Ή – αν το αγνοείς για πολύ – σου φωνάζει. Κι εμείς; Πατάμε mute. Κάνουμε ότι δεν ακούμε. Πιέζουμε το «προχώρα» ενώ εκείνο παρακαλάει για παύση.

Πόσες φορές ένιωσες κάτι... και το προσπέρασες;

• Ένα σφίξιμο στο στήθος που είπες "είναι άγχος, θα περάσει"

• Πονοκέφαλος κάθε απόγευμα: "σίγουρα από τον καιρό"

• Κόπωση όλη μέρα: "λογικό, έχω πολλά"

• Νεύρα χωρίς λόγο: "ίσως δεν κοιμήθηκα καλά"

Όχι, δεν είναι όλα φυσιολογικά. Κάποια είναι σημάδια.

Το σώμα ξέρει. Εσύ;

Το σώμα σού λέει:
"Πεινάω" (όχι για ζάχαρη, αλλά για ξεκούραση)
"Διψάω" (όχι για καφέ, αλλά για νερό και λίγη ησυχία)
"Δεν αντέχω άλλο" (όχι τη δουλειά, ούτε τη δίαιτα – αλλά το φορτίο που κουβαλάς σιωπηλά)

Πότε του έδωσες τελευταία φορά σημασία;

Όχι με γιατροσόφια Google. Όχι με αναβολές. Αλλά με πραγματική προσοχή. Με σεβασμό. Με αγάπη.

Κάνε ένα check-in:
Πώς νιώθουν οι ώμοι σου;
Αναπνέεις βαθιά ή ρηχά σαν ψάρι έξω απ’ το νερό;
Πότε ήταν η τελευταία φορά που είπες "είμαι καλά" και το εννοούσες;

Το σώμα μιλάει με τρόπους που δεν χρειάζονται μετάφραση:

Ένταση στο σαγόνι; Κάποια λέξη έμεινε μέσα σου.
Σφίξιμο στην κοιλιά; Ένα συναίσθημα δεν χωνεύτηκε.
Μυϊκός πόνος; Κάποιο βάρος κουβαλάς… κι ας μην είναι σωματικό.

Και τώρα; Ώρα να πατήσεις "unmute"

Κλείσε τα μάτια.
Πάρε βαθιά ανάσα.
Ρώτα το σώμα σου: "Τι χρειάζεσαι σήμερα;"

Μπορεί να σου απαντήσει:
Ένα φλιτζάνι χωρίς βιασύνη.
Ένα μεσημεριανό 10λεπτο στον καναπέ.
Ένα "όχι" που δεν είπες ποτέ.

Το σώμα σου δεν σε προδίδει. Σε προστατεύει.
Αρκεί να το ακούσεις.

Γιατί αν εσύ του βάζεις σίγαση,
κάποια στιγμή… θα φωνάξει πιο δυνατά.