"ΕΙΔΑ ΠΩΣ ΜΕ ΚΟΙΤΑΞΕ" – ΟΤΑΝ Ο ΘΑΥΜΑΣΜΟΣ ΜΙΛΑΕΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ "Σ' ΑΓΑΠΩ"

Δεν σε φώναξε ποτέ "ζωή του". Δεν σου έγραψε μεγάλα ραβασάκια. Αλλά τον έπιασες να σε χαζεύει σαν να είσαι το πιο όμορφο πράγμα στον κόσμο. Δεν είπε πολλά, αλλά όταν γελούσες, γελούσαν τα μάτια του.

Ο θαυμασμός δεν έχει ανάγκη από λουλούδια και μεγάλα λόγια. Είναι το βλέμμα του όταν φοράς τη φόρμα σου και του φαίνεσαι θεά. Είναι η σιωπή του όταν σε ακούει πραγματικά. Είναι το μικρό «μπράβο» όταν όλοι οι άλλοι σε θεωρούν δεδομένη.

Όταν κάποιος σε βλέπει όπως δεν σε βλέπει ούτε ο καθρέφτης σου... τότε κρατιέσαι λίγο καλύτερα. Θυμάσαι ποια είσαι. Και η αγάπη, τελικά, ξεκινά από αυτό: από το να νιώθεις ότι είσαι αξιαγάπητη, απλώς επειδή είσαι εσύ.